“Liever zijn voor mezelf brengt verbetering”

Marion, 41 jaar, woont samen met haar vriend André en is moeder van Merel (7 jaar). Vanaf haar 11e heeft Marion hersenletsel als gevolg van een herseninfarct.

“Ik vind het bijzonder en fijn dat ik juist op dit moment het verzoek krijg om mee te werken aan een interview. Ik ervaar het als heel zwaar dat niemand kan zien hoe het echt met me gaat. Ik merk dat het open kunnen en mogen zijn hierover me goed doet!”

In eerste instantie leek Marion ‘alleen’ lichamelijke beperkingen over te houden aan haar herseninfarct. “De kracht in mijn rechterhand en -arm is nooit meer terug gekomen, maar ik was nog jong en heb alles met één hand geleerd. Er is eigenlijk weinig wat me niet lukt. En met hulp van een onderbeenspalk kan ik weer prima lopen. Ik heb mijn diploma directiesecretaresse / management-assistente gehaald en ik heb diverse administratieve banen gehad.

onzichtbare gevolgen

Tot het moment dat ik ging samenwonen leek alles goed te gaan. Maar toen werd ik dag in dag uit heel erg moe. Achteraf gezien kwamen de onzichtbare gevolgen van mijn hersenletsel om de hoek kijken. Een fulltime baan naast een huishouden werd me teveel. Ik kwam er niet bovenop en het heeft me zowel mijn baan als relatie gekost.”

Na een aantal mislukte pogingen om het werken weer op te pakken besloot Marion, samen met haar huidige vriend André, om te stoppen met werken. Ze wilden graag ouders worden, iets wat medisch gezien gelukkig kon en mocht.

'ik ben niet gek'

“In 2013 werd Merel geboren. Ik zocht een weg in het verzorgen en opvoeden met één hand en dat lukte. Ik bleef wel erg moe. In de loop der jaren ben ik vaak bij de huisarts geweest met mijn vermoeidheidsklachten maar kreeg er nooit echt antwoord op. Totdat ik op een avond op internet zocht op ‘herseninfarct’ en ‘vermoeidheid’. Toen stond het antwoord voor mijn neus! Ik dacht ‘zie je nou wel, ik ben niet gek’. Alles viel op zijn plek, mijn vermoeidheidsklachten, de overprikkeling. 

Ik dacht ‘waarom lees ik dit nu pas, waarom heeft niemand dit eerder aan mij verteld?’ Een flyer die ze kreeg van vrienden bracht Marion op het spoor van Hersenz.

“Wat heeft dat mij geholpen! De ontzettend fijne gesprekken, het begrip en elke keer weer nieuwe inzichten waar ik echt wat mee kan. Het anders leren denken, het inzetten van helpende gedachten, het besef wat voor mij energiegevers en  -vreters zijn. 

'nu even niet'

Als ik nu moe ben weet ik vaak waar het door komt. Ik begrijp nu dat alles anders werkt in mijn hoofd en dat ik bijvoorbeeld geluiden niet meer kan filteren. Alles komt even hard binnen…daarom maakt visite mij altijd zo vermoeid! Geklets, spelende kinderen, muziek op de achtergrond en dan ook nog proberen een 1 op 1 gesprek te voeren… Ik weet nu dat ik ook tijd voor mezelf moet nemen, dat er rustmomenten moeten zijn en dat steeds maar doorgaan niet altijd verstandig is. Ik trap nu op de rem als het teveel wordt en kan makkelijker zeggen ‘nee, nu even niet’ of ‘ik ga niet mee’.

Dingen die me energie geven, zoals een dagje weg met mijn zus of lekker theedrinken bij mijn ouders, plan ik nu juist vaker in. Ook vind ik het fijn om met mijn lieve vriendinnen af te spreken. Ik merk dat het voor mijn omgeving nog steeds zoeken is. Er wordt niet altijd gezien wat mij vermoeid maakt. Ik probeer hier zelf heel duidelijk in te zijn en ook dat lukt steeds beter.

Ik ben heel blij dat ik mama ben van Merel en ik ben erg trots op haar. Maar ik heb ook geleerd dat ik teveel op haar gefocust was. Het maakt me een betere moeder als ik ook meer tijd en ruimte voor mezelf neem. Merel kan al zoveel zelf. Door haar wat meer los te laten heb ik zelf meer rust en geef ik haar tegelijkertijd de kans om te groeien.

jezelf op de eerste plaats zetten

Hersenz heeft me laten inzien dat ik mezelf veel te strenge regels had opgelegd. Deze heb ik moeten doorbreken, iets wat ik erg lastig vond. Ik moest mezelf op de eerste plaats leren zetten, want dan pas kun je ook goed zijn voor een ander. Het lukt me steeds iets beter. Ik zie zelf dat ik ben gegroeid en daar ben ik echt trots op. Met dank aan Hersenz, want anders was het niet gelukt!”

Over de auteur, Jeannette Heijting (60): Jeannette kreeg in 2009 twee herseninfarcten en heeft als gevolg daarvan niet-aangeboren hersenletsel. Ze volgde twee modules van Hersenz en kreeg stap voor stap weer regie over haar leven. Als ervaringsdeskundige en auteur zet ze zich in om de (onzichtbare) gevolgen van hersenletsel beter bekend te maken, zodat er meer begrip ontstaat. Dit doet ze door haar eigen verhaal en de verhalen van lotgenoten en naasten naar buiten te brengen.

Hersenz nieuwsbrief

Ontvang gratis de nieuwsbrief van Hersenz

Meld je vandaag nog aan en ontvang gratis de digitale versie van het Hersenz magazine 2023.