"Ik heb nu rust en focus naar de toekomst."

Harry liep bij een motorongeluk in 2015 twee bloedingen tussen zijn hersenhelften en een hersenkneuzing boven zijn rechteroor op. De neuroloog zei na een paar dagen: "ik kan je toch niet opensnijden, van mij mag je naar huis". Harry was het roerend eens en belde zijn baas: "volgende week ben ik er weer"

Aan de buitenkant was niks te zien, maar de niet-zichtbare gevolgen bleken eenmaal thuis aanzienlijk. Harry: “Mijn korte-termijn geheugen bijvoorbeeld is knudde. Vraag me niet wat ik gisteren gegeten heb, ik weet het niet”.

“Ook mijn concentratie is zeer beperkt. Waar ik vroeger als manager 100 dingen tegelijk kon doen, kan ik er nu één. Soms denk ik wel eens drie of vier. Nou, dan ben ik helemaal kapot daarna. Multitasking is niet meer van wat ik noem het niveau Harry 1.0.”

“Ik kon ook ineens niet meer tegen prikkels. Zon- en lampenlicht kan ik niet meer verdragen. En als mijn kinderen een boterham roosteren lijkt het voor mij of de keuken in brand staat. Ook geluiden komen veel erger binnen”.

“De extreme vermoeidheid. Vroeger werkte ik 60 à 70 uur per week, geen probleem. De neuroloog zei meteen al: “hersenletsel en zo’n bedrijf waar u werkt gaan meestal niet goed samen”. Het is ongrijpbare moeheid. Na zeven uur slaap denk ik bij het wakker worden toch: help, mijn lijf doet het niet, mijn hoofd wil niet meer, alles doet pijn".

"Dit is niet de Harry die ik wil zijn"

“Ik ben met Hersenz gestart toen de combinatie van extreme moeheid en overprikkeling voor te veel frustratie en een te kort lontje in de gezinssituatie zorgde. Ik vloekte en tierde de heleboel bij elkaar. Ik was mijn baan en het kostwinnerschap kwijt, mijn vaderrol was knudde, ik kon al die rollen niet meer invullen zoals voorheen. Ik dacht: dit is niet de Harry Wattel die ik wil zijn”. 

Harry volgde alle modules van het behandelprogramma Hersenz. “Bij Omgaan met mijn veranderde brein leerde ik lichaam en geest goed combineren. Ik denk nu van tevoren na of ik bijvoorbeeld nog mee kan naar die ene afspraak of dat ik beter mijn rust kan opzoeken. Verder moet ik het hebben van het externe geheugen: de kalender in mijn telefoon, reminders. En een planbord met weekoverzicht, zodat ik weet wie waar is en voor wie ik moet koken vanavond. 

Grip op mijn energie leerde mij: ik doe één ding tegelijk en rust is ook één ding. Rust kwam eigenlijk in de eerste 47 jaar van mijn leven niet voor. Nu is het een geaccepteerde bezigheid."

Ik sta er positiever in met behulp van Hersenz

“Ik ben veel relaxter en positiever dan de afgelopen vijf jaar na het ongeluk, met meer passende energie. Tijdens Hersenz heb ik een bewuste keuze gemaakt: ik ben met pensioen. Ik heb de eerste jaren zo hard geknokt om weer de oude Harry te worden, wilde zo graag elke dag weer gaan werken. Het inzicht: 'wat als ik nou eens met pensioen mag?', heeft me veel rust gegeven. Het inzicht dat je oude versie niet meer terugkomt brengt rust en focus naar de toekomst toe. 

Ik besef dat ik nu op de helft zit, want als ik 104 word dan heb ik nog eens 52 jaar te gaan. In de eerste 52 jaar was ik volop aan het ontdekken. Nu heb ik veel meer in huis om er iets moois van te maken. Ik sta er veel positiever in en daar heeft Hersenz me bij geholpen. Het doet me verdriet dat mijn vrouw onder andere door mijn hersenletsel niet meer bij me is. Maar voor mij is nu de belangrijkste vraag: wat kan Harry de wereld nog bieden en wat de wereld Harry nog?"