"Ik was al moe als ik opstond."

Op 18 juni 2014 raakte het leven van Dik Bakker, 56 jaar, compleet overhoop. Al fietsend naar zijn werk botste hij met 30 kilometer per uur tegen een achteruitrijdende bestelbus. De klap was zo hard dat hij pas drie weken later bijkwam in het ziekenhuis. Een langdurig proces met veel therapie in het revalidatiecentrum volgde. Het bleek niet voor niets: Dik leerde opnieuw zijn evenwicht bewaren en zelfs weer fietsen. Na vijf maanden was hij uitbehandeld.

Uitbehandeld?

“Een half jaar na het ongeluk was ik uitbehandeld. Hoezo? Mijn wereld stond compleet op zijn kop! Ik kende mezelf niet meer en vertrouwde dingen lukten niet. Ik voelde me verdwaasd in de wereld staan.”

Dik raakte overprikkeld door geluid en drukte en had last van oorsuizen en dubbelzien. Hij was ontremd in praten, at mateloos zoetigheid en had problemen met zijn concentratie, geheugen en seksualiteit. “En vooral was ik steeds zo moe! Ik was al moe als ik opstond.” 

Herkenning en begrip

“Gelukkig kreeg ik een tip van mijn moeder. Zij had iets gelezen over Hersenz. Ik heb het opgezocht op internet en contact opgenomen. Na het intakegesprek was ik heel blij toen de goedkeuring van het CIZ kwam.”

Omdat er nog niet voldoende deelnemers waren voor een groep, startte Dik met de thuisbehandeling. “Dat was heel fijn. Mijn vrouw en ik en onze thuiswonende dochter raakten wegwijs in onze nieuwe wereld van niet-aangeboren hersenletsel. We gingen beter begrijpen wat er nou eigenlijk aan de hand was en wat de impact was op ons leven. Ook was er aandacht voor mijn seksuele problemen.”

Na een aantal maanden begon Dik met de module De impact van mijn hersenletsel. 

“De herkenning bij elkaar en het onderlinge begrip in de groep heeft me heel erg geholpen met de acceptatie van Dik 2.0. Ik leerde mezelf beter begrijpen en ging beseffen hoe ik in elkaar stak vóór en na het ongeluk.”

Met dezelfde groep volgde Dik ook de module ‘Grip op mijn energie’. “Ik leerde herkennen welke signalen mijn lichaam afgaf als ik vermoeid was. Ik besefte waar ik moe van word en waar ik energie van krijg. Ook ontdekte ik het verschil tussen fysieke en mentale vermoeidheid. Het heeft heel erg geholpen om mijn dagindeling beter op poten te krijgen.” 

Focus op wat wél kan

Hersenz was voor Dik geen eindstation. “Juist niet. Door Hersenz heb ik geleerd om mijn focus te verleggen en te kijken naar wat wél kan. Ik blijf zoeken naar mogelijkheden om mijn beperkingen te verbeteren en mijn dagen zinvol in te vullen. Mijn ervaringsdeskundigheid zet ik nu als vrijwilliger ten volle in. Ik kan anderen met NAH erkenning en hoop bieden. En ik weet als geen ander hoe waardevol dat is.”

 

 

Over de auteur, Jeannette Heijting (62) Jeannette kreeg in 2009 twee herseninfarcten en heeft als gevolg daarvan niet-aangeboren hersenletsel. Ze volgde twee modules van Hersenz en kreeg stap voor stap weer regie over haar leven. Als ervaringsdeskundige en auteur zet ze zich in om de (onzichtbare) gevolgen van hersenletsel beter bekend te maken, zodat er meer begrip ontstaat. Dit doet ze door haar eigen verhaal en de verhalen van lotgenoten naar buiten te brengen.

Hersenz nieuwsbrief

Ontvang gratis de nieuwsbrief van Hersenz

Meld je vandaag nog aan en ontvang gratis de digitale versie van het Hersenz magazine 2023.