“Ik kan beter omgaan met mijn prikkelgevoeligheid.”

Eric Jansen is 48 jaar, alleenstaand en vader van een 21-jarige studerende zoon. In juni 2019 kwam Eric tijdens zijn fietstraining, ter voorbereiding op Triatlon Stein, ten val. Hij raakte buiten bewustzijn en werd door wandelaars gevonden. 

“Het hele gebeuren is voor mij nog steeds een zwart gat. Volgens de neuroloog is de fietshelm mijn redding geweest. Als ik deze niet had gedragen had ik het waarschijnlijk niet meer kunnen navertellen.”

diagnose

Eric werd met een zware hersenschudding ontslagen uit het ziekenhuis. Hij kreeg hulp van de thuiszorg en een verpleegkundige herkende zijn klachten als mogelijke ‘diffuse axonale schade’ (schade aan de verbindingen tussen zenuwcellen in een groter deel van de hersenen). Toen Eric dit tijdens een controle afspraak vertelde aan de kaakchirurg werd hij doorverwezen. Elf weken na het ongeval volgde een MRI scan. Hieruit bleek dat de verpleegkundige de juiste diagnose had gesteld.

“Mijn accu is snel leeg en hierdoor slaat de vermoeidheid toe. Ik raak overprikkeld, vooral door geluid en licht. Ik heb last van hoofdpijn, slaap slecht en ben snel uit mijn concentratie. Bij vermoeidheid en overprikkeling vermindert het zicht in mijn rechteroog. Autorijden lukt niet meer. Via een WMO-indicatie kan ik gebruik maken van taxivervoer en krijg ik hulp bij huishoudelijke taken. 

vergelijken

Wat ik het moeilijkst vind is het onbegrip van andere mensen. Niemand ziet iets aan me, pas als ik overprikkeld en moe ben is mijn letsel zichtbaar. Ik vind het confronterend om te weten dat mijn hersenschade nooit meer overgaat. Onbewust vergelijk ik mezelf nog met de Eric van voorheen. Ik denk dat ik ook nooit helemaal kan accepteren wat mij is overkomen, maar ik moet een weg vinden om zo goed mogelijk met mijn letsel om te gaan. 

Ik ben met Hersenz begonnen omdat ik hele goede reacties had gelezen over dit behandelprogramma en ook van een ervaringsdeskundige hoorde hoeveel baat zij erbij heeft gehad. Ik wilde leren hoe ik de mentale en fysieke signalen van mijn vermoeidheid kan herkennen en hoe ik beter mijn tegenwoordige grenzen kan aangeven. Ook wilde ik leren om mijn leven meer in te richten op de mogelijkheden die ik heb, zodat ik meer tevreden ben.”

Eric volgde drie modules van Hersenz: ‘Grip op je energie’, ‘Omgaan met veranderingen’ en ‘Mindfulness’.

beter kiezen

“Ik heb inzicht in mijn ziektebeeld gekregen en maak nu betere keuzes in mijn dagplanning. Ik heb geleerd om mijn energie te verdelen en op tijd mijn rust te nemen. Daardoor raakt mijn accu niet helemaal leeg en is de overprikkeling minder heftig. Mindfulness-oefeningen helpen bij de onrust in mijn hoofd. Ik kan beter ‘nee’ zeggen en mijn grenzen aangeven, zonder dat dit me een schuldgevoel geeft. Ik leef nu meer vanuit het motto ‘het is zoals het is’, waardoor ik mezelf en mijn situatie meer aanvaard en rust vind.

herinneringskist

Ik weet dat de oude Eric nooit meer terug zal komen. Ik probeer nu vooral uit te gaan van het nu en te kijken naar alle mooie stapjes die ik al heb gemaakt. Dit geeft me een positieve kracht en mijn zelfvertrouwen is gegroeid. En als ik nog eens terug wil kijken hoe het was, gebruik ik daarvoor de herinneringskist die ik bij Hersenz heb gemaakt. 

mooier en rijker

In de toekomst wil ik graag met de buitenwereld delen wat ik heb meegemaakt. Mijn verhaal op de website van Hersenz is een eerste stap. Dat wil ik ook graag meegeven aan lotgenoten: elke dag kan voelen als een marathon, qua gevoel en energie, maar blijf geloven in de kleine stapjes die je maakt. Deze maken je wereld rijker en mooier! Het programma Hersenz helpt je om de weg te bewandelen met ups en downs.”

Over de auteur, Jeannette Heijting (62) Jeannette kreeg in 2009 twee herseninfarcten en heeft als gevolg daarvan niet-aangeboren hersenletsel. Ze volgde twee modules van Hersenz en kreeg stap voor stap weer regie over haar leven. Als ervaringsdeskundige en auteur zet ze zich in om de (onzichtbare) gevolgen van hersenletsel beter bekend te maken, zodat er meer begrip ontstaat. Dit doet ze door haar eigen verhaal en de verhalen van lotgenoten en naasten naar buiten te brengen.