“Met humor de toekomst weer tegemoet”

Nadat Willie in 2013, toen 49 jaar, een succesvolle gastric bypass operatie had ondergaan, ging het na een dag mis. Door een ernstige complicatie moest hij opnieuw worden geopereerd. Eenmaal op de IC raakte hij in een coma. Het duurde bijna een half jaar, inclusief revalideren, voordat hij weer naar huis kon. 

Eenmaal thuis ondervond Willie veel problemen. Zijn geheugen werkte niet meer als voorheen. Boodschappen doen, zijn pincode onthouden, het ging ineens niet meer. Koken deed hij graag, nu brandde alles aan.

grote karakterveranderingen

Willie werd intens verdrietig van de beperkingen die hij ervaarde. En dat verdriet was dan grenzeloos. Hij had hele diepe dalen maar kon ook heel erg vrolijk zijn. En hij was heel boos. Zijn vrouw Selle: “dat is moeilijk als partner, dit soort grote karakterveranderingen”. 

De opvoeding van hun 2 zoons, toen 5 en 8, was ineens ook een stuk lastiger. Als ze wilden afspreken met vriendjes thuis bijvoorbeeld of discussies voerden. Willie: “Ik liet alles maar gaan want het kostte me te veel energie”. Maar dan kwam Selle na haar werk thuis en trof ze een uitgeputte man. “Stress en struggles”, zo omschrijven ze deze periode. 

Onzeker

Nadat ze een advertentie in de krant had gezien ging Selle naar een bijeenkomst van Hersenz. “Dit is het, hier moet ‘ie naar toe. Ze hebben het hier over Willie”, dacht ze meteen. “Ik zag dat hij vastliep, hij was super onzeker geworden. Maar ik wist dat er nog zoveel uit hem te halen was”. 

Willie volgde twee modules: Omgaan met verandering en Grip op Energie. Selle volgde de partnermodule.

"Omgaan met verandering" werkte voor Willie het beste. Af en toe pakt hij de map er weer erbij. “Ik kan niet zeggen wat ik er precies deed. Ik ben niet gek, ik ben niet stom, maar dan vroeg Selle: "wat heb je nou gedaan?" "Geen idee”. Selle: “Maar hij kwam wel altijd gelukkig thuis”. 

gelijk niveau

Willie: “Bij Hersenz behandelen ze je niet als een patiënt en ze zetten je niet neer als dom. Je bent op gelijk niveau. Ze wisten precies hoe ze met ons om moesten gaan en ze laten je in je waarde”. 

Selle had het meeste aan het lotgenotencontact. De herkenning in de thuissituaties. “De wetenschap dat je allemaal in hetzelfde schuitje zit is fijn. Het was een soort therapie, ik kon even spuien en er werden tips over en weer uitgewisseld”.  

Over de toekomst zegt Willie: “Ik ben waar ik ben, ik geloof niet dat ik nog beter kan. Toch ik zie ik de toekomst rooskleurig in, wij allebei. Ondanks alles wat we inmiddels in onze rugzak hebben verzameld, hiken we gewoon door. Met humor, want dat helpt ook”. 

Nieuwe inzichten in hoofd en omgeving

Willie wil lotgenoten graag meegeven dat het leven je tegenslag kan brengen. Dat kan een jaartje duren, misschien langer. Maar het houdt niet op. “Het traject is het begin van iets nieuws. Nieuwe inzichten in je hoofd. In je omgeving. Je krijgt er ook veel voor terug. Hersenz en de hulp die ze bieden hebben daar een aandeel in”. 

Hersenz nieuwsbrief

Ontvang gratis de nieuwsbrief van Hersenz

Meld je vandaag nog aan en ontvang gratis de digitale versie van het Hersenz magazine 2023.